Η Βασιλεία του Θεού

Η βασιλεία του Θεού δεν χαρίζετε, κερδίζεται με πνευματικό αγώνα

Η σημαντικότερη και βαθύτερη έννοια του ευαγγελίου, όπως την κήρυξε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ‘ μετανοείτε διότι επλησίασε η βασιλεία των ουρανών’, πολλές φορές παρεξηγείται με αποτέλεσμα ο πιστός να χάνει τον προσανατολισμό του. Το αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της παρεξήγησης μπορεί να κοστίσει σε κάποιον ακόμα και την ίδια την σωτηρία του.
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο αυτό να κάνει το αδύνατο στον άνθρωπο. Ήρθε να πεθάνει για τις αμαρτίες του, δηλαδή επειδή ο αμαρτωλός άνθρωπος δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το χρέος του, το έκανε ο αναμάρτητος Υιός του Θεού στον σταυρό του Γολγοθά. ‘Τόσον αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έστειλε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή δια να μην απολεσθεί πας ο πιστεύων εις Αυτόν αλλά να έχει ζωήν αιώνιον’, Ιωάννης,γ:16. Αυτή είναι η σωτηρία μας, ‘εάν ομολογήσεις δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης ότι ο Θεός ανέστησεν Αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθεί’, Ρωμαίους,ι’9-10, ‘διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν’. Αυτό είναι το πρώτο βήμα του πιστού, η είσοδος στα πνευματικά.
Δεν τελειώνει όμως εδώ ο δρόμος του χριστιανού. Υπάρχει το ‘ ακολούθει μοι’ του Κυρίου στον στενό και τεθλιμμένο, ανηφορικό δρόμο των πολλών θλίψεων. Βοηθός είναι ο ίδιος ο Κύριος σε κάθε δυσκολία του πιστού, ο Παράκλητος το Πνεύμα το Άγιο που ενισχύει και οδηγεί τον άνθρωπο του Θεού και ο Λόγος του Θεού, η πυξίδα για τον ευθύ δρόμο. Όμως είναι και το ανθρώπινο μέρος που πρέπει να προστεθεί στο θέλημα του Θεού. Είναι η σταύρωση της σάρκας με τα πάθη και τις επιθυμίες, ο καθημερινός αγώνας να νικήσουμε τον πονηρό και τις μεθοδείες του. Είναι η απόφαση που πρέπει να πάρει κάποιος να ακολουθήσει τον δρόμο του ουρανού, να απορρίψει τα γήινα και να επιζητήσει τα επουράνια, τα πνευματικά. Ο Κύριος είπε, ‘τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν όλο τον κόσμο κερδίσει και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;’
Στο νε΄ κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα διαβάζουμε, ‘ώ πάντες οι διψώντες έλθετε εις τα ύδατα, και οι μη έχοντες αργύριον, ναι έλθετε αγοράσατε οίνον και γάλα άνευ αργυρίου και άνευ τιμής’. Πως όμως αγοράζει κάποιος κάτι χωρίς χρήματα ή κάτι ανάλογο για πληρωμή; Γνωρίζουμε ότι στο παρελθόν η αγοραπωλησίες και η απόκτηση αγαθών γινόταν με ανταλλαγή προϊόντων. Στα πνευματικά αυτό είναι, και πρέπει να είναι, μια καθημερινή φροντίδα. Πωλούμε τα γήινα και αγοράζουμε τα επουράνια, τα πνευματικά. Χωρίς να το καταλαβαίνει, ή σε άλλη περίπτωση, καταβάλλοντας κάθε σπουδή, αφήνει στην άκρη το εγώ του, την επιθυμία του, την ξεκούρασή του, τις ατέλειωτες δουλειές του, την βόλτα του και πολλά άλλα ‘ωραία’ της γης αυτής και καταπιάνεται με την 1) διδαχή των αποστόλων, 2)την κοινωνία μετ’αλλήλων, 3) την κλάση του άρτου, 4) τις προσευχές σε ατομικό και εκκλησιαστικό επίπεδο, την προσωπική μελέτη και εντρύφηση στην Αγία Γραφή, σε επισκέψεις ασθενών, νηστείες και κάθε είδους βοήθεια πνευματική ή υλική και με όλα τα μέσα που ο ίδιος ο Θεός του παρέχει. Όλα αυτά απαιτούν χρόνο, κόπο και χρήματα. Δίνει λοιπόν ο χριστιανός πολλά από τον εαυτό του και τα υπάρχοντά του, από τα σαλευόμενα και αγοράζει τα μη σαλευόμενα, τα ουράνια, τα άφθαρτα, τα αιώνια. Όλα αυτά τα αποκτά με κάποιο αντίκρισμα και μάλιστα πολύτιμο αλλά και δύσκολο, δηλαδή να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει τον σταυρό του κάθε μέρα και να ακολουθεί τον Κύριό του.
Η ανταμοιβή για αυτήν την απόφαση και το κέρδος του πιστού ανθρώπου είναι το να εισέλθει πλουσίως εις την βασιλεία των ουρανών και να απολαύσει πλήρη τον μισθό του από τον Κύριό του και να μην εισέλθει εις κρίσιν αλλά να μεταβεί εκ του θανάτου εις την αιώνια ζωή. Αυτή είναι η δικαίωση του αγώνα εδώ στη γη και το κέρδος στον ουρανό, γιατί όπως είναι γραμμένο και στις Παροιμίες ‘εν παντί κόπω υπάρχει κέρδος’. ‘ Μακάριος ο άνθρωπος όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος όστις απέκτησε σύνεσιν, διότι το εμπόριον αυτής είναι καλύτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου, και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν’. Παροιμίες,γ:13-14.